Biegnę na demona i staram mu się wskoczyć na plecy, skrzyżować ręce na szyi (tak jak się nosi na barana) tyle, że mam sztylety w rękach i jedną staram się wbić sztylet w serce, a drugą w szyję. Jeśli mi się uda to nie odchodzą tylko szarpie sztyletami aby rany były jak największe.

@napisane było, że zniknął, nie gdzie się pojawił i uważam, że to Janek powinien stwierdzić czy się pojawił przed Tobą, a nie Ty. Ale ok, Janek jest MG to nie ingeruję.

Ostatnio edytowany przez Ravandill (2009-03-01 18:44:13)

@ w tej sprawie zgadzam się z maxem, ale już...

Demon padł...na początku trząsł się ,a po chwili splunął krwią. Z ran wylewała się zielono-żółta flemga ,które miała ohydny odór mutacji oraz gówna. Skóra demona, wyglądała, jak stara ,zepsuta szynka ,na ciągnięta na lalkę. Po chwili z demona wyleciał ognik...

Ravandill nagroda:
Atut walka w tłoku oraz +1 do umiejętności Walka Bronią Białą(uznałem ,że tyle wystarczy- chyba nie za mało)

Mag jedynie odchrząknął do odchodzącego Ravandilla i powiedział jakby myślał ,że ten go usłyszy:
-to chyba dzieci, które zaprzedały mu duszę...okropne...ile ludzi dało się zwieść. A przecież, Cesarz niesie światło oraz wybaczenie. Kiedy słyszy się ,jego imię czuje się, że można niszczyć góry lodowe. On jest światłem. Biedne dusze..

Rozglądam się jeszcze po polu bitwy. - Oddział do mnie! A ty nieznajomy, jak się nazywasz? - pytam Ravandilla.

Niezauważony stara się aby tak pozostało. "Mój znajomy może coś dostanie, ale w końcu ja zabiłem ledwo 2 zbójców a on demona."

- Kwestia doświadczenia. Lengu, demony, mutanci, utopce... Poza miastem spotykasz takie rzeczy co 20 metrów. Jako poszukiwacz przygód umarłbym tutaj po 15 minutach przy dużym szczęściu. A co Wy tutaj robice?

- Teoretycznie do stracenia nic nie mam - uśmiecham się - jedźmy.

- Chce tylko dodać, żeby nie było wątpliwości - Ide z wami, będę wam pomagał, ale nie podlegam Twoim rozkazom, tak?

Nagle za krzaków, słyszycie dziwne szmery.